ജീവിതത്തില്‍ ഒരു ഘട്ടം കഴിയുമ്പോള്‍ അന്നുവരെ പഠിച്ചതും മനസ്സിലാക്കിയതുമായ പലതും Unlearn ചെയ്യേണ്ടുന്ന ഒരു പ്രോസസ്സ് ആവശ്യമാണ് എന്നറിഞ്ഞു തുടങ്ങിയത് പകുതിപിന്നിട്ട ശേഷമാണ്. Unlearn എന്ന ഇംഗ്ലീഷ് വാക്കിനു കൃത്യമായമലയാളവാക്ക് അറിവിലില്ല. ഇനി ഇല്ലെങ്കില്‍ അങ്ങനെയൊരു കാര്യത്തേക്കുറിച്ചു നമ്മള്‍ അജ്ഞരാണ് എന്നത് കൊണ്ടുതന്നെയാണത്. സംസ്ക്കാരത്തിലും ശീലങ്ങളിലും ഇല്ലാത്തത് ഭാഷയില്‍ ഉണ്ടാവാന്‍ വഴിയില്ല.ഒരു പ്രായത്തിലും ഒരു കാലത്തും ,പഠിച്ചതും നേടി യ തു മാ യ അ റി വു കള്‍ , വ ളരെ പ്രാ ധാന്യപൂര്‍വ്വം നോക്കിക്കണ്ട ശരികള്‍ വേറൊരു പ്രായത്തിലുംകാലത്തിലും അപ്രസക്തമായേക്കും.മനുഷ്യരെയും, ബന്ധങ്ങ ളെയും കുറിച്ചുള്ള അറിവുകളും ധാരണകളുമൊക്കെ അതിലുള്‍പെടും. എല്ലാ മേഖലകളിലും അറിവിനെ നിരന്തരം പുതു ക്കിപ്പണിയുക എന്ന കൃത്യം ബോധപൂര്‍വ്വം നടക്കേണ്ടതുണ്ട്.ഇന്നും പൊതുബോധത്തില്‍ ക്രൂരമായ മുഖമാണ് രണ്ടാനമ്മമാര്‍ക്ക്. കെട്ടു കഥകളും പുരാണങ്ങളും, കാലം മാറിയപ്പോള്‍സിനിമകളും പുസ്തകങ്ങളുമൊക്കെ ദുഷ്ടയായ രണ്ടാനമ്മയെ നമ്മുടെ ബോധങ്ങളില്‍ ഊട്ടിയുറപ്പിച്ചു നിര്‍ത്തി. രണ്ടാനമ്മ ഒരിക്കലും നന്മ നിറഞ്ഞവളാകില്ലെന്ന് അനുഭവത്തിന്‍റെയോ നേര്‍കാഴ്ചയുടെയോ പിന്‍ബലമില്ലാതെ തന്നെ പറയാന്‍ നമ്മള്‍ ശീലിച്ചു. സോഷ്യല്‍ മീഡിയയുടെ കാലത്ത് പോലും അത്തരം കഥകള്‍ അമ്മയെയും രണ്ടാനമ്മയെയും താരതമ്യം ചെയ്തു കൊണ്ട് പ്രചരിക്കുകയുണ്ടായി. പെറ്റമ്മ മാഹാത്മ്യം പറയാന്‍ പോറ്റമ്മയെ തിന്മ നിറഞ്ഞവളാക്കി.

ഞാന്‍ കണ്ട ഇളയമ്മ വ്യത്യസ്തയാ യിരുന്നു. ഭര്‍ത്താവിന്‍റെ മക്കളെ സ്വന്തം മക്കളെന്ന പോലെ പരിചരിച്ച എളാമ. അവര്‍ ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ വൈകുമ്പോള്‍ അസ്വസ്ഥയാകു ന്നവള്‍, അവര്‍ ഭക്ഷണം കഴിച്ചാല്‍ വയര്‍ നിറയുന്നവള്‍, അവര്‍യാ ത്ര പോയാല്‍ തിരിച്ചെത്തുന്നത വരെ നെഞ്ചിടിപ്പോടെ, പ്രാര്‍ഥനയോടെ ഉറക്കമിളച്ചു കാത്തിരിക്കുന്നവള്‍, അവരുടെ നേട്ടങ്ങളില്‍ അത്യധികം സന്തോഷിക്കുകയും നഷ്ടങ്ങളില്‍അവരെക്കാള്‍ ദു ഖിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവള്‍. മക്കള്‍ക്ക് കൊടുത്ത സ്നേഹത്തിനും പരിഗണനയ്ക്കും പകരമായി ഒന്നും തന്നെ ആഗ്രഹിക്കാത്ത എളാമ. അങ്ങോട്ട് കൊടുക്കുന്നതില്‍ മാത്രംതൃപ്തിയടഞ്ഞു. തിരിച്ചു നല്‍കാന്‍ ഒന്നുമില്ലാത്ത വിധം നമ്മളെനിരായുധരാക്കിക്കളയുന്ന, നമ്മുടെ നിസ്സാരതയെ വെളിപ്പെടുത്തിതരുന്ന അപൂര്‍വ്വം ചില വ്യക്തികളില്‍ ഒരാള്‍. കൂടെ ജീവിച്ചവരെന്ന നിലയില്‍ നമ്മളൊക്കെയും അവരുടെ മുന്‍പില്‍ തോറ്റു പോയിരിക്കുന്നു. കുനിയേണ്ടുന്ന ശിരസ്സുകള്‍..